Wednesday, October 28, 2009
Monday, October 26, 2009
Thursday, October 22, 2009
Oregon Coast
De kust van Oregon is heel verrassend. En mooi! Allemaal maffe piekjes die uitsteken in het water. Bij eb, lijkt het bijna alsof je in de woestijn bent. Omdat het water in de oceaan bijna altijd koud is vanwege een koude golfstroom, ligt er soms een wolkendek tegen de kust. Verder vonden we gekke zeewierplanten en zagen we een mooie zonsondergang. Wat wil je nog meer??
Redwood National Park
Redwood National Park ligt in het noordelijkste puntje van Californië en beroemd vanwege (je raadt het al): de Redwoods. Hele grote dikke en vooral oude bomen. Hier heb je wat feiten: 125 mtr hoogte, ruim duizend jaar oud en zo dik dat je er met een auto doorheen kunt rijden. Bram heeft daar een mooi plaatje van.
The Cascades
?
De Cascades is een bergketen tussen de Rocky Mountains en de kust. Het is een oud vulkanisch gesteente en we hebben ook lavavelden gezien. We hebben lekker geweekt in de Hot Springs. Natuurlijke poeltjes van verschillende temperaturen en het water komt er direct uit de bodem, of een grotje in dit geval. Deze hot springs liggen midden in het bos, een beter moment om de dag te beginnen kun je je bijna niet voorstellen.
Vanuit de Hot Springs reden we verder naar Crater Lake National Park. Een oude vulkaan met een kratermeer van bijna 600 mtr diep. Weer een mooie zonnige dag in Orgegon, USA.
Smith Rock Climbing
Smith Rock is een wereld beroemd sportklimgebied. Fantastische rotsen, hele moeilijke routes en vooral extreem professionele klimmers. En....bijna altijd lekker weer. Op de eerste dag hebben we een rondje gelopen en kreeg Bram er al helemaal zin in, vandaar dat je hem al een paar pasjes ziet maken. Op de laatse dag liepen we rond met een 'stickclip' omdat de eerste haak zo hoog boven de grond zit, dat je zou willen dat je armen van drie meter lang had. Toch maar een stickclip dus..... De losse toren is de Monkey Face, een object waar we toch nog een keer voor terug moeten komen.
High desert
Saturday, October 17, 2009
Mount Louis
16 September Mount Louis beklommen. Een heel avontuur. Het is een lange rots alpiene route in de buurt van Banff. Na een lange aanloop van zo'n kleine 3 uur begonnen we met de eigenlijke klim. Hier zie je Bram klimmen in het moeilijkste stuk van de route een 5.8 waardering. Met rugzak en eigen geplaatste protexie nogal lastig. Maar het lukte!
Na ruim 7 uur klimmen kwamen we aan op dit plateau, het laatste stuk naar de top van de berg was zichtbaar. Veel te laat maar met weinig andere keuzes klommen we door daar de top.
Eindelijk waren we op de top van de berg, een klassieke route hadden we geklommen: de Gmoser Route. Veel te laat kwamen we op de top en omdat de dagen in september toch al weer aanzienlijk korter worden hebben we erg moeten haasten om op tijd van de berg af te komen.
Bram schrijft nog even onze namen in het schrift dat op de top van de berg ligt te wachten op alle klimmers die succesvol boven komen.
Net voor het dinker waren we klaar met alle abseils en stonden we weer op vaste bodem. Terug naar het wandelpad waar we vandaan kwamen, zagen we een vallende ster aan een strak zwarte hemel vol met de mooiste sterren en planeten. Prachtig!
Na 17 uur wandelen en klimmen kwamen we om 23.45 weer bij de auto. Bijna hadden we op de berg moeten slapen, maar het ging allemaal net goed! Lang leve de hoofdlamp, een beek met heerlijk berg water en het gezelschap van de sterren.
Na ruim 7 uur klimmen kwamen we aan op dit plateau, het laatste stuk naar de top van de berg was zichtbaar. Veel te laat maar met weinig andere keuzes klommen we door daar de top.
Eindelijk waren we op de top van de berg, een klassieke route hadden we geklommen: de Gmoser Route. Veel te laat kwamen we op de top en omdat de dagen in september toch al weer aanzienlijk korter worden hebben we erg moeten haasten om op tijd van de berg af te komen.
Bram schrijft nog even onze namen in het schrift dat op de top van de berg ligt te wachten op alle klimmers die succesvol boven komen.
Net voor het dinker waren we klaar met alle abseils en stonden we weer op vaste bodem. Terug naar het wandelpad waar we vandaan kwamen, zagen we een vallende ster aan een strak zwarte hemel vol met de mooiste sterren en planeten. Prachtig!
Na 17 uur wandelen en klimmen kwamen we om 23.45 weer bij de auto. Bijna hadden we op de berg moeten slapen, maar het ging allemaal net goed! Lang leve de hoofdlamp, een beek met heerlijk berg water en het gezelschap van de sterren.
Subscribe to:
Posts (Atom)